ငါ့စာဖတ္၍ ၊ မျမတ္တိုင္ေစ

မ႐ႈံးေစသား ၊ ပ်င္းေျပႏွစ္ၿခိဳက္

ေတြးဖြယ္ထိုက္ရာ ၊ တစ္ပိုဒ္တစ္ေလ

ေတြ႕ျငားေပမူ ၊ စာေပေက်းကၽြန္

ငါ့၀တ္ပြန္ၿပီ ၊ ငါအမြန္အျမတ္

ငါအတက္ဟု ၊ စာဖတ္သူေပၚ

ေခါင္းကိုေက်ာ္၍ ၊ ငါေသာ္ဆရာ

မလုပ္ပါတည္း။။


တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္



အလွတရားတုိ ့ ၏ေရာင္ၿခည္ဦးေလးမ်ားမွဖန္တီးသည္

အလွတရားတုိ ့ ၏ေရာင္ၿခည္ဦးေလးမ်ားမွဖန္တီးသည္

Tuesday, December 2, 2008

မေအာင့္ႏိုင္လို႕ပါ

လူသံုးေယာက္ ေတာအုပ္တစ္ခုအတြင္းတြင္ လမ္းေပ်ာက္ေနရာမွ လူသားစား လူရိုင္းမ်ား၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။ ေခါင္းေဆာင္ လူရိုင္းႀကီးက ေနာက္ဆံုး အခြင့္အေရးေပးသည္။ ေတာထဲတြင္ ရွိေသာ သစ္သီး မ်ားအနက္မွ ႀကိဳက္ရာ သစ္သီး ၁၀လံုးကို အျမန္ဆံုး ယူလာရန္ အမိန္႕ေပးသည္။ သံုးေယာက္လံုး အျမန္ထြက္သြားၾကသည္။ ပထမလူ ျပန္ေရာက္လာျပီး လူရိုင္းေခါင္းေဆာင္ကို ေျပာသည္။ကြ်န္ေတာ္ပန္းသီးဆယ္လံုးယူလာပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္သြားလုိ့ရျပီလားခင္ဗ်ာ…..ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက ေခါင္းခါျပီးဆက္ေျပာသည္။မရဘူး။ မင္းယူလာသမွ် ပန္းသီးဆယ္လံုးလံုးကို မင္းဖင္ထဲကိုသြတ္ထည့္ရမယ္။ မငိုရဘူး။ မရီရဘူး။ မမဲ့ရဘူး။ မေအာ္ရဘူး၊ မ်က္ႏွာပ်က္တာနဲ့ သတ္စားတာခံရမယ္…ပထမလူ ၾကိဳးစားထည့္ၾကည့္သည္၊ ပထမဆံုး ပန္းသီးတစ္လံုး ၀င္သြားသည္၊ သို့ေသာ္ ေနာက္တစ္လံုး အေရာက္တြင္ နာလြန္းသျဖင့္ ေအာ္မိရာ သတ္စားခံလိုက္ရသည္၊ဒုတိယလူ ျပန္ေရာက္လာျပီး လူရိုင္းေခါင္းေဆာင္ၾကီးအား စေတာ္ဘယ္ရီသီး ဆယ္လံုးယူလာျပသည္။ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ရွင္းျပေသာအခါ ဒုတ္ိယလူ အသက္ရွဴ ေခ်ာင္သြားျပီး စေတာ္ဘယ္ရီသီးမ်ားကို စသြတ္သည္၊၁။ ၂။ ၃။ ၄။ ၅။ ၆။ ရ။ ၈ လံုး။ ၉ လံုး… ဟား ဟား ဟား ဟား ……..ေနာက္ဆံုး အလံုးသြင္းခါနီးတြင္ မေအာင့္ႏိုင္ပဲ ရီလုိက္မိသျဖင့္ ဒုတိယလူလည္း သတ္စားခံလိုက္ရသည္။ပထမလူႏွင့္ ဒုတိယလူ နတ္ျပည္တြင္ေတြ႕ေသာအခါ ပထမလူကအံ့ႀသတႀကီး ေမးေလသည္။ခင္ဗ်ားဗ်ာ…. ဘာလို႕ရီလိုက္ရတာလဲ ေနာက္ဆံုး တစ္လံုးေတာင္ ၀င္ေတာ့မယ့္ ဟာကို…..ဒုတိယလူျပန္ေျဖသည္။မင္းေနာက္ဆံုးေကာင္ ၀င္လာတာကို မေတြ႕လိုက္ဘူး မဟုတ္လား။ ဒီေကာင္ ထမ္းလာတာ နာနတ္သီးေတြကြ… ဟီး..ဟီး…………။

No comments: